အိမ္ငွား႐ွာရတဲ့အလုပ္ကိုက်ေနာ္အလြန္းမုန္းတယ္။ဘယ္ႏွယ့္ဗ်ာကိုယ္အၿပီးေနမွာမဟုတ္တဲ့အိမ္တစ္လုံးကိုစိတ္ပင္ပန္း၊လူပင္ပန္း႐ွာရတာသိပ္ေတာ့အထာမက်။ဒါေပမယ့္အခုေတာ့မတတ္ႏိုင္။အရင္တုန္းကလိုတပ္ထဲမွာဆိုရင္ေတာ့ကိုယ္တာဝန္က်တဲ့တပ္မွာရွိတဲ့အရာ႐ွိရိပ္သာမွာတက္ေနလိုက္႐ုံဘဲ။အရပ္ဘက္ဌာနေရာက္ေတာ့ေနစရာကစလာၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကမွသင္တန္းၿပီးလို႔တာဝန္က်တဲ့ၿမိဳ႕ကိုအခုမွေရာက္လာတာ။အလုပ္အသစ္၊ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္နဲ႔မို႔စိတ္ရွဳပ္စရာပါဆိုေနမွေရာက္ေရာက္ခ်င္းေဆာက္နဲ႔ထြင္းဆိုသလိုဘဲက်ေနာ္ေနဖို႔အိမ္မ႐ွိပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။ဒီကဝန္ထမ္းေတြအကုန္လုံးကဒီေဒသခံေတြဘဲဆိုေတာ့အိမ္ယာကိစၥကိုသိပ္မေတြးထားၾက။အခုေတာ့က်ေနာ့္မွာဒုကၡနဲ႔လွလွနဲ႔ေတြ႕ၿပီေပါ့ဗ်ာ။ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆုံးကိုယ္ထိုင္တဲ့႐ုံးခန္းမွာဘဲပါလာတဲ့ေသတၱာေလးခ်၊Dream Bedေလးခင္းၿပီးေန႔လည္႐ုံးခန္း၊ညအိပ္ခန္းလုပ္ရေတာ့တာဘဲ။တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေတာ့ျပႆနာမရွိေပမယ့္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့သိပ္မဟန္ေတာ့ဘူး။မျဖစ္တဲ့အဆုံးအိမ္ငွား႐ွာေပးဖို႔ကိုက်န္တဲ့သူေတြကိုအကူအညီေတာင္းရေတာ့တာဘဲဗ်ိဳ႕။သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး။အိမ္ငွားရေတာ့က်ေနာ္လည္းလိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။ အိမ္ေလးကလမ္းသြယ္ေလးရဲ႕အဆုံးမွာဗ်။လမ္းသြယ္ေလးကလည္းတစ္ဖက္ပိတ္ဆိုေတာ့ေခ်ာင္ေလးထဲမွာေပါ့ဗ်ာ။ၿခံဝန္းကေပ၁၀၀ပတ္လည္ဆိုေတာ့အက်ယ္ႀကီးဘဲ။တၿခံလုံးလည္းသရက္ပင္၊ပိႏၵဲပင္နဲ႔မန္က်ည္းပင္ေတြခ်ည္းဆိုေတာ့အုပ္ဆိုင္းေနတာကိုျမင္ကတည္းကက်ေနာ္သေဘာက်ေနတာဗ်။အိမ္ေလးကတထပ္အိမ္ေလးသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဘဲ။ေစ်းကလည္းရန္ကုန္၊မႏၲေလးမွာဆိုရင္လူဝိုင္းရယ္မယ့္ေစ်း။တစ္လကိုငါးေသာင္းတဲ့ဗ်ာ။တန္ခ်က္ကေတာ့လန္ထြက္ေနတာဘဲ။ အဲဒီအိမ္ေလးကိုႀကိဳက္တယ္ဆိုေတာ့႐ွာေပးတဲ့ပြဲစားအေဒၚႀကီးကပိုင္ရွင္ဆီေခၚသြားတယ္။အိမ္ပိုင္႐ွင္ကလည္းဘာမွေထြေထြထူးထူးမေျပာပါဘူး။က်ေနာ္လည္းတစ္ႏွစ္စာေငြေခ်ေပးခဲ့လိုက္တယ္။အဲဒီေန႔ဘဲအဲဒီအိမ္ေလးကိုေ႐ြ႕ခဲ့လိုက္တယ္။စေနေန႔ဆိုေတာ့႐ုံးကဝန္ထမ္းေတြလည္းလိုက္ကူညီၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ပစၥည္းေတြေနရာတက်လည္းထားၿပီးေရာညေန၄နာရီထိုးလုလုျဖစ္တာနဲ႔ဝန္ထမ္းေတြလည္းအသီးသီးျပန္ကုန္ၾကတယ္။က်ေနာ္လည္းေမာေမာ႐ွိတာနဲ႔ဧည့္ခန္းထဲကဆက္တီခုံေပၚမွာေျခပစ္လက္ပစ္လွဲခ်လိုက္တယ္။ဘယ္ကေနဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားသလဲမသိဘူးဗ်ာ။ႏိုးလာေတာ့ည၇နာရီထိုးၿပီေနၿပီဗ်။က်ေနာ္လည္းကပ်ာကယာထေရခ်ိဳးၿပီးညစာထြက္စားဖို႔လုပ္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။အျပင္မထြက္ခင္အဝတ္အစားလဲေနရင္းနဲ႔အိပ္ခန္းျပဴတင္းေပါက္ေတြလိုက္ပိတ္လိုက္တယ္။မီးေတြဘာေတြဖြင့္ၿပီးမွက်ေနာ္လည္းညစာထြက္စားလိုက္တယ္။ ညစာစားၿပီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ၿခံတံခါးေသာ့ခတ္ၿပီးအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ဧည့္ခန္းမီးကပိတ္ေနလို႔ျပန္ဖြင့္ရေသးတယ္။အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့မီးကပိတ္ေနျပန္တာနဲ႔ျပန္ဖြင့္ေတာ့က်ေနာ္အံ႔ၾသသြားတယ္။ကုတင္ကက်ေနာ္ညေနတုန္းကက်ေနာ္ထားတဲ့ေနရာမွာမ႐ွိဘဲျပဴတင္းေပါက္နားေရာက္ေနတယ္။ျပဴတင္ေပါက္တံခါးကလည္းပြင့္လို႔။စိတ္ထဲမွာေတာ့''ဟိုက္၊သြားၿပီ။အိမ္ေတာ့သူခိုးဝင္ၿပီနဲ႔တူတယ္''လို႔ေတြးမိတာနဲ႔ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ဘာမွအရာမယြင္းဘူး။ကုတင္ျပန္ေရြ႕မယ္လုပ္ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။က်ေနာ္အအိပ္ၾကမ္းတာနဲ႔ႏွစ္ေယာင္အိပ္ကုတင္ႀကီးဝယ္ထားတာဆိုေတာ့တစ္ေယာက္တည္းေတာ္ေတာ္ေ႐ြ႕လိုက္ရတယ္ဗ်ိဳ႕။က်ေနာ္လည္းစဥ္းစားရၾကပ္တာနဲ႔ဘာမွထပ္မစဥ္းစားေတာ့ဘဲမီးပိတ္ၿပီးတန္းအိပ္လိုက္တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္းဧည့္ခန္းဘက္ကေန''ဒုံး၊အုန္း၊ဒက္ဒက္ဒက္''ဆိုတဲ့ေသနတ္သံေတြၾကားေတာ့က်ေနာ္လည္းလန္႔ႏိုးလာတယ္။ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲဆိုၿပီးအေမွာင္ထဲမျမင္မစမ္းနဲ႔ဧည့္ခန္းဘက္ထြက္လာေတာ့ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းမွာက်ေနာ္ေၾကာင္သြားတယ္။ဟုတ္တယ္ေလ၊တီဗီကပြင့္လို႔အေခြတစ္ေခြျပေနတယ္။စစ္ကားျပေနတာ။က်ေနာ္လည္းတီဗီနဲ႔ေအာက္စက္ကိုပိတ္ၿပီးနာရီလွမ္းၾကည့္ေတာ့မနက္၂နာရီေတာင္မထိုးေသးဘူး။က်ေနာ္လည္းအေပါ့သြားဖို႔အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္အလာပိုအံ႔ၾသစရာေကာင္းတာေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။မီးေတြဖြင့္ထားတာလင္းလို႔ဘဲဗ်ိဳ႕။အဲဒီေတာ့မွၾကည့္မိတာတစ္အိမ္လုံးမွာ႐ွိသမွ်မီးေတြအကုန္ပြင့္ေနတယ္။က်ေနာ္လည္းမီးေတြတစ္ခုခ်င္းလိုက္ပိတ္ၿပီးအိပ္ခန္းထဲျပန္အဝင္မွာေတြ႕လိုက္ရတာၾကက္သီးကိုထသြားတယ္။က်ေနာ့္ကုတင္ကညေနက်ေနာ္ေတြ႕တုန္းကလိုဘဲျပဴတင္းေပါက္ေဘးျပန္ေရာက္ေနၿပီးအိပ္ရာေပၚမွာအဖြားႀကီးတစ္ေယာက္အိပ္ေနတာကိုျပဴတင္းေပါက္ကဝင္လာတဲ့အလင္းေရာင္ေအာက္မွာေတြ႕လိုက္ရတာဘဲ။ၾကည့္ေနတုန္းက်ေနာ့္ဘက္ကိုဆတ္ကနဲလွည့္အၾကည့္က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတယ္။ အဖြားႀကီးပုံစံကေတာ္ေတာ္မာနႀကီးမယ့္႐ုပ္မ်ိဳးဗ်။အသက္ကေတာ့၇၀ေက်ာ္ေလာက္႐ွိမယ္ထင္တယ္။ပုံစံၾကည့္ရတာနာတာ႐ွည္ေရာဂါသည္ပုံစံမ်ိဳးဘဲ။ထူးျခားတာကသူ႔မ်က္လုံးေတြဘဲ။အေရာင္ေတြထြက္ေနတယ္ထင္ရေအာင္စူး႐ွလြန္းေနတယ္။က်ေနာ္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔သူကေန''ဘာလို႔မီးပိတ္တာလဲ။အခုခ်က္ခ်င္းျပန္ဖြင့္စမ္း''လို႔အသံနက္ႀကီးနဲ႔ေအာ္လိုင္တာက်ေနာ္လည္းလန္႔ျဖန္႔ၿပီးမီးကိုေယာင္ၿပီးဖြင့္လိုက္တယ္။ မီးပြင့္သြားေတာ့က်ေနာ့္အိပ္ရာေပၚမွာဘယ္သူမွ႐ွိမေနဘူး။က်ေနာ္လည္းစိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္လန္႔ေနၿပီ။အမွန္ကေၾကာက္တဲ့အဆင့္ကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ကုတင္အနားတျဖည္းျဖည္းတိုးလာေတာ့ဘာမွမရွိတာေသခ်ာမွက်ေနာ္လည္းသက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့တယ္ဗ်ာ။အဲဒီညကက်ေနာ္လည္းေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔အိပ္လိုက္တာမိုးကိုေတာ္ေတာ္လင္းမွထျဖစ္တယ္။ အိပ္ရာကႏိုးတာလည္းက်န္တာေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။က်ေနာ့္ရုံးကတပည့္လင္မယားကက်ေနာ့္စားေရးေသာက္ေရးအဆင္ေျပေအာင္ေစ်းဝယ္ၿပီးလာခ်က္ျပဳတ္ေပးေနၾကေလ။သူတို႔ကိုတံခါးသြားဖြင့္ေပးၿပီးျပန္အိပ္ေနတာ။ဒီေန႔သူတို႕သားေလးပါမူႀကိဳပိတ္လို႔ေခၚလာတာအဲဒီေမ်ာက္ေလာင္းကလာႏိႈးတာနဲ႔ႏိုးလာတာ။ က်ေနာ္လည္းမ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ဖို႔ေရခ်ိဳးခန္းဘက္အသြားတပည့္ေလးရဲ႕မိန္းမမူမူေက်ာ္က''ဗိုလ္ႀကီး၊ညတုန္းကမီးေတြပိတ္ဖို႔ေနတာထင္တယ္။က်မတို႔အကုန္လိုက္ျပန္ပိတ္ထားတယ္''လို႔ေျပာမွမေန႔ညကအဖြားႀကီးကိုျပန္သတိရသြားတယ္။က်ေနာ္လည္းဘာမွမေျပာဘဲေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးေရပါတခါတည္းခ်ိဳးလိုက္ေတာ့တယ္။ က်ေနာ္လည္းအိပ္ခန္းထဲျပန္အဝင္မွာလန္႔တာဗ်ာ။ဟိုေမ်ာက္ေလာင္းေပါ့၊ေစာင္ႀကီးၿခံဳၿပီးက်ေနာ့္ကိုဝူးဝူးဝါးဝါးလုပ္ျပေနတာ။အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း''ေဟ့ေကာင္ငါ့ေစာင္ေပလို႔ကေတာ့မင္းေတာ့နာၿပီေနာ္''လို႔ေျပာၿပီးအဝတ္အစားထုတ္ဖို႔ဗီ႐ိုဖြင့္လိုက္တယ္။ပုဆိုးလဲၿပီးလို႔တီ႐ွပ္ထုတ္ေနတုန္းၿခံထဲဆိုင္ကယ္ဝင္လာသံၾကားတာနဲ႔ျပဴတင္ေပါက္ကလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။က်ေနာ့္တပည့္ဘဲ။သူ႔ေနာက္မွာကေလးေလးတစ္ေယာက္ပါပါတယ္။ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေတာ့ဟိုေမ်ာက္ေလာင္း။ဘုရား၊ဘုရား။ဒါဆိုရင္ခုနတုန္းကက်ေနာ္အခန္းထဲအဝင္မွာက်ေနာ့္ကိုေစာင္ၿခံဳၿပီးေျခာက္တာသူမဟုတ္ဘူးေပါ့။ က်ေနာ့္ေခါင္းနားပန္းေတြႀကီးသြားၿပီးေနာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ခုတင္ေအာက္မွာေစာင္ကအပုံလိုက္ေလးက်လို႔။က်ေနာ္လည္းတီ႐ွပ္ကိုအျမန္ေကာက္စြပ္ၿပီးအျပင္ကိုမေျပး႐ုံတမယ္ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ထမင္းစားခန္းထဲေရာက္တာ့တပည့္ေက်ာ္ကဝယ္လာတဲ့လက္ဖက္ရည္ကိုခြက္ထဲထည့္ရင္းနဲ႔''ဗိုလ္ႀကီးႏိုးေနၿပီလား။က်ေနာ္ေတာင္အခုဘဲမူမူ႔ကိုကားဂိတ္လိုက္ပို႔ၿပီးျပန္လာတာ''လို႔ေျပာေတာ့က်ေနာ့္မွာလက္ထဲကကိုင္ထားတဲ့လက္ဖက္ရည္ခြက္ကိုလြတ္မက်ေအာင္မနည္းကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။လုပ္ျပန္ၿပီ။မူမူကကားဂိတ္သြားတယ္ဆိုရင္ခုနတုန္းကက်ေနာ္နဲ႔စကားေျပာေနတာက။က်ေနာ္ဆက္မေတြးရဲေတာ့။စိတ္ထဲမွာေတာ့ငါနဲ႔က်မွဒီအိမ္မ်ိဳးနဲ႔လာေတြ႕ေနရသလားကြာလို႔သာေရ႐ြတ္မိတယ္။ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ၿပီးေတာ့တပည့္သားအဖလည္းျပန္သြားတယ္။ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္ခါနီး''ဗိုလ္ႀကီးေရ။ေလွ်ာ္စရာရွိရင္ထားထားလိုက္။ညေနက်ေနာ္လာမွေလွ်ာ္ေပးမယ္။မနက္ကဗိုလ္ႀကီးအဝတ္ေတြလွမ္းထားတာေတြ႕လို႔က်ေနာ္အားနာေနတာ''လို႔ေျပာေတာ့က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားတယ္။က်ေနာ္ဘာအဝတ္မွမေလွ်ာ္ထားဘူးေလ။ဘယ္သူမ်ားေလွ်ာ္ထားတာပါလိမ့္။ က်ေနာ္လည္းစိတ္ေတာ္ေတာ္ညစ္လာၿပီမို႔အျပင္သြားမယ္ဆိုၿပီးဆိုင္ကယ္ကိုအိမ္ေရွ႕တြန္းလာလိုက္တယ္။ဆိုင္ကယ္ေပၚေရာက္မွဖုန္းနဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ယူဖို႔ေမ႔ေနတာနဲ႔အိပ္ခန္းထဲဝင္ယူတာ။ဘယ္မွာမွရွာမေတြ႕ေတာ့စဥ္းစားလို႔မရဘူးျဖစ္ေနတာ။ဧည့္ခန္းဘက္ဝင္႐ွာေတာ့လည္းမေတြ႕ဘူးျဖစ္လို႔မတ္တပ္ထလိုက္တဲ့အခ်ိန္အိပ္ခန္းဘက္ကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ၾကည့္မိတာက်ေနာ့္အမွားပါဗ်ာ။ အိပ္ခန္းဝမွာတပ္ထားတဲခန္းစီးစကိုကေလးတစ္ေယာက္ကဆြဲၿပီးေဆာ့ေနတာဗ်။က်ေနာ္ၾကည့္ေနေတာ့ကေလးကေျပးထြက္သြားတယ္။ေျပးထြက္တယ္ဆိုတာထက္ေျပးတက္တယ္ဆိုတာပိုမွန္လိမ့္မယ္ဗ်။ကေလးကနံရံေပၚေျပးတက္သြားၿပီးမ်က္ႏွာၾကတ္မွာေစာက္ထိုးႀကီးနဲ႔က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနတာ။ခိုးခိုးခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ၿပီးေတာ့က်ေနာ့္ဘက္ကိုလက္ညိဳးထိုးျပလို႔ေနာက္လွည့္အၾကည့္။ျမတ္စြာဘုရားကယ္ေတာ္မူပါ။ က်ေနာက္ေနာက္မွာမေန႔ညကက်ေနာ္အိပ္ရာေပၚတက္အိပ္ေနတဲ့အဖြားႀကီးကက်ေနာ့္ေနာက္မွာမတ္တပ္ရပ္လို႔။ကေနာ့္ကို''နင္အခုဒီအိမ္ကထြက္သြား''လို႔အသံနက္ႀကီးနဲ႔ေအာ္လိုက္ေတာ့က်ေနာ့္မွာလန္႔ၿပီးေနာက္ခုန္အဆုတ္ပက္လက္လန္ၿပီးလဲပါေလေရာ။ က်ေနာ္လဲေနတုန္းမ်က္ႏွာၾကတ္ေပၚကကေလးေလးကက်ေနာ့္အေပၚတည့္တည့္ေရာက္လာၿပီးက်ေနာ့္ေပၚခုန္ခ်လို႔က်ေနာ္ထေျပးပါေလေရာလား။အိမ္ေရွ႕ကရပ္ထားတဲ့ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္မဟ္လုပ္ေတာ့ဆိုင္ကယ္ထိုင္ခုံေပၚမွာက်ေနာ့္ဖုန္းနဲ႔ပိုက္ဆံအိတ္ေလးကတင္ရက္သားေလး။ က်ေနာ္လည္းဆိုင္ကယ္ကိုစက္ႏႈိးၿပီးရုံးကိုေမာင္းထြက္လာလိုက္တယ္။ရုံးေရာက္ေတာ့မွ႐ုံးပိတ္ရက္မွန္းသိလို႔က်ေနာ့္မွာအူလည္လည္နဲ႔ထိုင္ေနလိုက္ရတယ္။ထိုင္ေနတုန္းဝန္ထမ္းထဲကကိုေက်ာ္မိုးဆိုတဲ့သူေရာက္လာၿပီး''ဗိုလ္ႀကီးေနလို႔ထိုင္လို႔အဆင္ေျပရဲ႕လား''လို႔ေမးေတာ့က်ေနာ့္မွာဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိဘူးဗ်ာ။က်ေနာ္လည္းကိုေက်ာ္မိုးကို''ခင္ဗ်ားတေစၧသူရဲဆိုတာယုံလား''လို႔ေမးေတာ့သူ႔မ်က္ႏွာပ်က္သြားၿပီး''ယုံတယ္လည္းမဟုတ္မယုံဘူးလည္းမဟုတ္ပါဘူး။အခုဘာျဖစ္လို႔လဲဗိုလ္ႀကီး''လို႔ျပန္ေမးတယ္။က်ေနာ္လည္းေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွမေန႔ညကအေၾကာင္းေတြ၊ဒီမနက္အေၾကာင္းေတြသူ႔ကိုေျပာျပလိုက္တယ္ဗ်ာ။ ကိုေက်ာ္မိုးကက်ေနာ့္စကားဆုံးေတာ့သက္မေမာႀကီး ခ်ၿပီး''က်ေနာ္တို႔လည္းဗိုလ္ႀကီးကိုတားမလို႔ပါဘဲ။ဒါေပမယ့္ေငြလည္းေခ်ၿပီးျဖစ္ေနတာရယ္။ေနာက္တစ္ခုကဗိုလ္ႀကီးကဗုဒၶဘာသာဝင္မဟုတ္ေတာ့က်ေနာ္တို႔ေျပာရင္မယုံမွာစိုးတာရယ္ေၾကာင့္မတားေတာ့တာပါ''လို႔အစခ်ီၿပီးက်ေနာ္လက္ရွိေနတဲအိမ္ေလးအေၾကာင္းေျပာျပပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ေနေနတဲ့အိမ္ေလးမွာေျမးအဖြားႏွစ္ေယာက္ေနသြားေၾကာင္း၊လက္႐ွိအိမ္ပိုင္႐ွင္၏အေမနဲ႔တူေလးျဖစ္ေၾကာင္း၊ကေလးမွာၿခံထဲကအပင္ေပၚတက္ေဆာ့ေနရင္းျပဳတ္က်ၿပီးေသသြားခဲ့ေၾကာင္း၊အဖြားႀကီးမွာလည္းသူ႔ေျမးဆုံးသြားေတာ့ေဆးတိုက္ထမင္းေကြၽးလုပ္ေပးမယ့္သူမ႐ွိေတာ့သျဖင့္အာဟာရျပတ္ကာေသဆုံးသြားေၾကာင္း၊ထိုအဖြားႀကီးမွာအေမွာင္ကိုအလြနိေၾကာက္ေၾကာင္း၊မီးမ်ားအၿမဲဖြင့္ထားတတ္ေၾကာင္း၊မီးပ်က္တဲ့ညေတြမွာဖေယာင္းတိုင္ကိုညလုံးေပါက္ထြန္းထားတတ္ေၾကာင္းေျပာျပေလသည္။ က်ေတာ္လည္းအေၾကာင္းစုံသိၿပီးေနာင္ရုံးကရွိေနတဲ့ဝန္ထမ္းေတြကိုအကူအညီအျမန္ေတာင္းလိုက္ရတယ္ဗ်ိဳ႕။ က်ေနာ့္ကိုအိမ္ငွားထပ္ရွာေပးၾကဦးလို႔ေျပာျပလိုက္တယ္။ဒီအိမ္မွာေနရတာနဲ႔က်ေနာ့္အသက္ကအခ်ိန္အေရြးေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္ေလဗ်ာ။
